Sigaramın dumanı göğü sararken yükselen buğulu dumanın ardında yaklaşmakta olan Elif ile Özgeyi gördüm. Bize doğru gelmediklerini düşünmeye çalışsam da yanıldım. Elifin elindeki Camel paketini görünce anlamsız bir duygu yoğunluğu çöktü üzerime. Müthiş gözleriyle karşımda bana yaklaşan annemdi sanki. Bir an ona benzettim. Saçlarının beyazı kaybolmuş ve eski fotoğraflarda gördüğüm o güzelliğine geri kavuşmuş. Ağlamaktan ve hüzünden çökmüş bakışları tekrardan canlanmış. Bir an düşündüm kendi kendime Elifi anneme benzetirken; babam bu kadına sevdalanmakta haksız değilmiş. Bu kadın babamın yokluğunda kendini tüketmiş.

Elifi gözlerinden yakalamaya çalışıyordum hep. O bana her baktığında ben babam oluyordum, o annem oluyordu. Ben sevdasına yakalanıyordum, o yokluğumda tüketmeye hazırlıyordu sanki hayatını.