Ölümümün bu kadar kolay olacağını tahmin etmiyordum dedi adam yakınlarına dönerek. içerideki üzgün kalabalığı yaran bir kız çocuğunun ağlması duyuldu. Adam iç geçirdi. Sanki o küçük kız adamın hayallerini yeniden canlandırmıştı. O yatakta yatarken içenden bir şeyin koptuğunu hissediyordu. Yanında duran eşinin ellerini sımsıkı tutarak kendisind doğru eğilmesini istedi adam tüm nefesini toplayıp eşinin kulağına sanki yeniden doğdum ölmeyeceğim dedi ve hafifçe doğrularak gücünün son zerresini kullanarak belki de odadaki herkesin duyabileceği şekilde soruyorum size sizce bir insan ne zaman ölür. Bir kurşunla vurulduğunda mı? hasta olduğunda mı? Zehirlendiğin de ya da bedenini tehdit eden herhangi bir şey olduğun da mı? Hayır diye bağırdı birden adam nefesi yetmiyordu bu dünyadan son bir nefes içine çekerek. Bir insan unutulduğu zaman ölür dedi. Bu sözleri söylerken yüzündeki gülümsemeyi engelleyememişti. Son sözlerini söyledikten sonra adam bitap düşmüştü vücudunu tutamadı ve kafası yastığa düştü. Cenazesinde kimse ağlamadı herkes büyük bir gururla uğurladı o adamı mezar taşına son sözlerini yazdılar. Cenazeden sonra kulaklarda kalan son ses " seni hiç unutmayacağım büyükbaba" diye bağıran o küçük kız oldu.