Annemin gözleri gülüyordu bizi bakarken.
"Ne duruyorsunuz içeri girsenize" dedi annem.Ece'nin annesinden daha bahsetmemiştim ona söylemeliydim bir an önce.Ece oturma odasına geçti annemi mutfağa çağırdım ve annesinden bahsettim
"Zavallı yavrucağım ben olurum annesi onu merak etme sen" dedi. Içeri geçtik ve annem Ece'yi tanımaya çalışıyordu. Bende onları izliyordum.
"Acıkmışsınızdır geçelim isterseniz yemeğe" dedi annem.Ben direk atıldım çünkü çok acıkmıştım,
"Evet, evet bence de geçelim" ikiside bana bakıp güldüler.Ah Ece karım olsaydın keşke ne yakışırdın eve.
"Olur" dedi Ece de.Yemeği yiyorduk çok mutluydu herkes Ece poğaça yapıp getirmişti.Her şey çok güzeldi fakat bi an Ece'nin yüzü düştü ama toparlamaya çalıştı fark etmemiş gibi yaptım gecenin sonunda annem ne kadar ısrar etsede kalmadı bizde durağa doğru giderken durdu birden ve bana dönüp,
"Sarpipi sana bişi söylemem lazım" dedi.
"Söyle canım" dedim. Artık gülmüyordu.O çocuk ölmüştü sanki,
"Bak sen çok iyi birisin daha fazla yapamam sana bunu o yüzden sus ve dinle beni" dedi. Kafamla onayladım ve anlatmaya başladı her şeyi,
"Aslında her şey Derya'nın planıydı. Bana anlattığına göre sen çok binmişsin ama bu seni seviyormuş ve benden yardım istedi ben de okulumu değiştirip, kendimi sana aşık etmeye çalıştım.Ilk başından beri her şey planlanmıştı Kaan, Derya'nın seni öpmesi her şey.Ama gün geçtikce Derya'nın yalan söylediğini anladım.O gün sen bana anlatınca gidip ona artık bunu yapmıyacağımı ve sana söylüyeceğimi anlattım ona.Ilk başta karşı çıktı ama kabul etti. Okula gelmemesinin sebebi ise yüzü yok artık senin karşına çıkacak bu yüzden okulunu değiştirdi.Özür dilerim sarpipi sen çok iyi birisin ve çok iyileri hak ediyorsun hoşçakal" dedi ve gitti. Gitme diyemedim. Sanki biri beni vurmuştu kalbimden. Nefes alışverişlerim hızlanmıştı. Doğru düzgün düşünemiyordum.Son bir kez durdu ve bana baktı o büyük ela gözlerinden yaşlar akıyordu.Ama bu onun suçu değildi o da kullanılmıştı. Durdurmak istedim onu ama yapmadım.