Merhaba millet uzun zamandır sözlüğü takip ediyorum hiç üye olup bir yazı yazma ihtiyacı duymamıştım ama şimdi anlatıyorum hadi bakalım.

14 yıl önce daha 1. sınıfa başladığım ilk gün. Çok iyi hatırlıyorum. Okullar açıldı 1/B sınıfına verdiler beni. Annem dedem ve ben gittik okula. Benim içimde bir korku var bilmiyorum ama sınıf kapısına gelince ağlamaya başladım dedemin parmağından tutuyorum girmemek için. Zorla beni sınıfa sokup kapıyı kapattılar. Kafese kapatılmış gibiydim, yapabileceklerim ve etrafımdakiler sınırlıydı. Ben korku dolu sınıfa baktım ve o an işte öğretmen masasının yanında kaloriferin başında dikilmişti. Orada öylece duruyordu sadece. O an onu görünce hayatımda hiç böyle bir duygu hissetmemiştim. Daha 1. sınıftasın 7 yaşındasın ne yapıyorsun len sen diyenleriniz olacak elbet ama bilmiyorum millet bir çocuğa böyle bir duyguyu nasıl yüklersin ya. Daha okumayı yazmayı öğrenmeden aşık oldum. Daha ilk öğretimde olduğumuz için herkes mahallesindeki okula gidiyor tabi. ikimizin evi arası 300 metre kadar bişeydi. Ben 4 buçuk yaşımda konuşmaya başlamışım galiba bundan veya hep korkutularak büyütüldüğüm için kimseyle muhabbet kuramaz bir kızla konuşmak hele ona söyleyeceğim tek harf bile benim için işkence gibiydi. içime kapanık sınıfın ezik bir öğrencisiydim yani.