iki gün oldu o olay yaşanalı hala utanıyorum hala her gördüğümde aklıma geliyor ağlıyorum. Gelelim o mel'un vakaya...
iki gece önce yengem beni aradı. Biyere oturmaya gidicez sen çocuklara bakarmısın dedi. Tamam dedim. Gittim eve. En küçüğü iki yaşında kız. O uyuyodu. Sekiz ve on yaşında abi ve kızkardeş oturmuş çizgifilm izliyorlardı. Ben de oturdum telefonla oynuyorum. Kız olan geldi bana abi etipuf vardı yicek misin dedi. Yok gülüm saol dedim. Bi tane abisine verdi birini kendi aldı. Geldi yattı dizime çizgifilm izliyor. Pakedi açtı bırakıp kalktı içeri gitti. Küçük kardeşine baktı heralde. Tam girdi içeri. Ben aldım o lanet olası şeyi elime. Aa benim için mi açtın saol dedim attım ağzıma. Hadi koş mutfağa kendine yeni al dedim. Başka yok ki dedi. E ama demin bana getireyimmi diye sordun dedim. Onu abime verdim dedi. Yattı dizime çizgifilm izlemeye devam etti. Ağladım beyler. Yemin ederim ağladım. Utancımdan geberdim. Sonraki gün yirmi tane aldım verdim ama keşke onun yerine o an bir tane olsaydı. Kendimden utandım amk.