Ölüm sessizliği hakimdi adeta masaya, kimse konuşmuyor. Kütüphane de o kadar sessiz ki,birbirimizin nefes seslerini duyuyorduk. Birden "zort" diye bi ses geldi.Ama merak etmeyin, tahmin ettiğiniz şey değil, arkadaş oturduğu tahta sandaleye de heyecandan zütünü sağ sola hareket ettirince o ses çıkmıştı. Hepimiz nedense bu sesten sonra gözümüzü ona diktik. Hafif sırıttık. Sesin nereden geldiğini bile söyleyemedi çocuk heyecandan ve utançtan. Bende önceki yaptığım muallakliği telafi etmek adına aynı şekilde zütümü sağa sola hareket ettirdim, tıpkı arkadaştan geldiği gibi benden de aynı ses geldi zaartt zoortt diye. Ufak bi gülüşme oldu masada. Sonra arkadaşa baktım,o da teşekkür edercesine gülüyordu yüzüme.Onu kurtarmış olmamın verdiği mutluluk biraz da olsa sıkıntımı geçirmişti.Ama aynı sessizlik tekrardan hakim oldu masaya.