Zaman ilerledikçe
onsuz tek saniye geçiremiyordum.ya ben onlara gidip ders çalışıyor, yada o
bize geliyordu. Mükemmel bir paylaşımcıydı. Yüreğini,sevgisini, dostluğunu daha
o yaşta vermişti bana. ilkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada
bitirdik.Hep onunla hep ona biraz daha alışarak. Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize
rica ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa, hatta aynı
sıraya oturmamız için babalarımız öğretmenlere adeta yalvardılar. Başarmıştık.
Yine aynı sıradaydık. Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yılda anladım ki
onsuz hayat bana huzur vermiyordu. Yaşımız olgunlaştıkça o beni,ben onu daha
çok seviyordum.Çocukça başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka dönüşmüştü
ortaokul yıllarımız bitmek üzereyken.