Artık günlerim hep birlikte geçiyordu.Her şeyi anlatıyordu bana. Babası öğretmenmiş ve Ankara'da bayai saygın birisiymiş. Hayatında 2 kişiyi sevmiş. Fakat yanlış kişileri sevmiş hep.Üzmüşler Ece'm i.
"Korkuyorum sarpipi, bir daha aşık olmaktan korkuyorum".Ah be Ece'm be.Sen bana bi adım atsan ben sana koşarım be.
"Ben yanındayken korkmana gerek yok bundan sonra sana asla zarar gelmesine izin vermem, vermiyeceğim de.Yeter ki senin o güzel yüzün hep gülsün çünkü sen bunu hak ediyorsun".Ela gözleri adeta parlıyordu ve kendini tutamayıp sarılı bana, ben de ona. Okul t-shirtüme akan göz yaşlarını hissedebiliyordum. Kollarımın arasından hiç ayırmamak istiyordum ki sınıftakiler bize bakıyordu .Sarılmayı bırakıp gözlerini sildim. Kafası hafif aşağı eğik bir şekilde bana baktı. Kahretsin çok tatlıydı. Gülümesedi bana ve o an kimse umrumda değildi sadece o vardı ve o olacaktı, çocuklarım annesi olucaktı.Ben de ona gülümsedim ve bu sefer ben sarıldım ona.

Beyler bu gecelik bu kadar olsun sarjım bitiyor rezlerinizi alın ve de başlığa şuku atarsanız sevinirim daha çok kişiye ulaşırız hadi allah rahatlık versin.