yaptığım işten dolayı geceleri yazma fırsatı buluyorum. hem de böylece trend peşinde olduğumu sanmazsınız. bu bir hikaye değil. başımdan geçenler. ben trende girip gösteriş değil başımdan geçenleri sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşmalıyım.

kodlama evresini geçmiştim. kendimi o kadar kaptırmıştım ki tek dostum bilgisayarım olmuştu. robottan bir bilgisayar. ben ne istersem yapar. benim istediklerimi yapmama gibi bir lüksü yok. kontrolü bende olan bir dost. kendimi kaptırdığımı annem de anlamış olacak ki. beni ya dışarı çıkıp biraz da arkadaşlarımla zaman geçirmem gerektiğini ya da bilgisayarıma el koyacağını söyledi. sanırım benim asosyal değil sosyal olmamı istiyordu. doğru olan buydu. belki..

ne yani diğer sıradan, kafalarına uyruk arkadaşlarım yüzünden dostumdan mı olacaktım. hayır. dışarı çıktım arkadaşlarımın yanına. hepsi beni görünce nerelerdesin felan filan diye sorular sorduktan sonra. yine her zaman ki sıradan şeyleri yapmaya başlamışlardı. eskiden çok çok eğlendiğim şeyler şimdi bana sıradan geliyordu. neden arkadaşlarımın beynini kodlayamıyordum? belki o zaman onları bu sıradanlıktan çıkarabilirdim.

artık bilgisayar, kodlar hayatımın her yerinde olmaya başlamıştı. ben bilgisayarımı yönettiğimi düşünürken. o mu beni yönetiyordu ?