Japonya’da bir çocuğun en büyük hayali başarılı bir kareteci olmaktı.
Fakat ailesi buna izin vermedi. Çocuk 10 yaşındayken talihsiz bir trafik kazası geçirdi ve sol kolunu kaybetti. Sol kolunu kaybeden çocuğun bu kaza ile birlikte bu hayali de tamamen yıkıldı. Çocuğunun büyük bir depresyona girdiğini moralinin tamamen bozulduğunu gören babası moralinin yerine gelmesi için Japonya’nin ünlü bir karete hocasını tuttu. Hoca ilk dersinde çocuğa karşısındakini sağ koluyla tutup üstünden savurma hareketini gösterdi.

ikinci, üçüncü ve sonraki bütün derslerde hep aynı hareketi yapıyorlardı. Çocuk artık bu hareketi çalışmaktan sıkıldı ve hocasına “hocam ben çok sıkıldım, artık başka hareketlere geçsek” dedi.

Hoca ise bunu kabul etmeyerek dünyada bu işi en hızlı yapan kişi olmadıkça bu hareketi çalışmayı bitirmeyeceğini söyledi. Çocuk artık o kadar hızlanmıştı ki, hocasını bile yenmeyi başarıyor onu yerden yere vuruyordu.  Hocası bir gün elinde bir kağıtla geldi kağıtta çocuğun gençler karate şampiyonasına katılabileceği yazıyordu.

Çocuk bu duruma çok şaşırdı fakat çok da mutlu olmuştu. Ertesi gün salonda ilk rakibinin karşısına çıkacakken hocasına bu iş nasıl olacağını sadece tek hareket bildiğini söyledi. Hocası ise sadece başaracağına inan ve hareketini yap cevabını verdi. Çocuk müsabakaya çıktı ve tek hareketiyle rakibini eledi. Hatta tek hareketle finale kadar çıkmayı başardı.

Finalde karşısında kendisinin iki katı birisi vardı. Önce çok korktu ama başaracağına olan inancı tamdı bildiği hareketi yaparak son rakibini de yenmeyi başardı ve şampiyon oldu.

Büyük bir mutluluk ve heyecanla hocasının yanına koştu ve sordu “hocam nasıl olur anlamıyorum, sadece tek bir hareket biliyorum, tek kolluyum ve şampiyon oldum” Hocası çocuğa baktı ve dedi ki, “senin yaptığın hareket karatedeki en zor hareketlerden biridir.

Ve bir tek savunması vardır o da, rakibin sol kolunu tutmak”.

Her zaman umut vardır beyler.
Esenlikler..