sınıf yavaş yavas dolmaya başlıyordu. aslında stabil kişilerdi , her sınıfta olduğu gibi sempatik bir tip , fazla konuşkan bir tip , ilgi çekmeye çalışan bir tip , serseri ayaklarında takılanlar vs.
ben hiçbiri değildim herhalda beyler , hiçbir karaktere oturtamamıştım kendimi. sönük tipe daha yakındım herhalde.
insanlarla bakistikca tanışmaya da basliyorsun. hayatımı değiştirecek kişiler yavaş yavaş hayatıma dahil olmaya başlıyorlardı. kendimden hic beklemicegim şekilde insanlarla iyi iletişim kurmuş , sınıftaki herkesle bir şekilde tanışık olmustum. kardeşim dediğim adamla benim tabirimle Yusuf'umla tanıştığımız anı hiç unutamam. etrafa sahte gulucukler atarken gözüm arka siralara kaydı. Yusuf kardeşimle gozgoze geldik o da insanlara tatminkar bakışlar atmakla mesguldu. birden kanım isindi beyler , bilirsiniz o hissi amk. sanki yıllardır kardeşmişsiniz gibi , hemen yanına koşup selam vermek istersiniz ya...