memur bir babanın hemşire bir ananın hayata , derslerine dört elle sarılmış içine kapanık çocuğuydum. hayallerini sürekli erteleyen ve bu hayallere kavuşabilmek için harıl harıl ders çalışan klagib inek tiplemesi diyebilirsiniz hatta. yaşadığım şehrin en iyi Anadolu liselerinden birine girmeye hak kazandım.
Sabah uyandım gerçi gece pek uyudugum da söylenemezdi. heyecanımı biraz da olsun bastırabilmek için kendimi telkin edip , nefes alisverislerimi düzene sokmaya çalıştım.
annemin öpücüğü , babamın hoyrat gülümsemesi ile çıktım evden. elimde bir defter , aklımda somutlaştırabilsek tonlar çekebilecek kadar çok düşünce ağır ağır okulumun yolunu tuttum. okul yaşadığım mahallede olduğu için şanslı sayılırdım.