Koltukta uzanmışım. Gecenin bir körü duydum o anahtar sesini. Ne doktor nede ben birşey yapabiliyorduk. O kendi başına okuduğu herşeyi yapıyordu. Zorlayamıyorduk da onu. Yalpalaya yalpaya odasına girdi. Kafası dumandı yine. Kendini zehirliyordu. Hiçbir şey demedim. O bir haftada pek konuşmadık. Sabah gidiyordu gecenin bir körü geri geliyordu. Ben ise artık umursamamaya başlamıştım. Bana fırsat vermiyordu, yorulmuştum. Doktorda bir şey yapamıyordu. O sadece kendini zehirliyor bizde kendini yok etmesini izliyorduk.