6 Ocak ^ saat: 12.30 ^ Kendi Evim

Emrahın kendi düşüncelerinin haklılığını vurgularcasına sağa sola yürüyüp durması hepimizin canını sıkmaya başladı. Evet, Abdullahtan uzun süredir haber yoktu. Hemen her günümüzü birlikte geçirdiğimiz bu çocuk uzun süredir ortalıkta görünmüyordu.

- Kalk Emrah Abdullaha bakmaya gideceğiz
+ Bence de. Geç bile kaldık
Elif: biz de gelelim
- hayır siz Betülle evde kalın, biz bakıp gelelim. Çıkmayın evden

Betülle Elifi yalnız bırakıp üzerimizi giyindik. Kapıdan çıkacağımız esnada dönüp başı yerde olan Betüle baktım. Rengi beyaza yakındı. Elleri terlemişti. Yanına sokuldum

- Hepsi düzelecek. Bunun ne demek olduğunu bulacağım. Unutma.

Betülün anlamsız bir kafa sallaması sonrasında tekrar kapıya doğru yürüdüm. Cebimde olan telefonun çaldığını farkettim.

- Nesli ?
+ Manço, yine aynı kağıt
- Ne? Ne yazıyor ?
+ ' Uğurlu sayını biliyorum. Görüşürüz. '