Dün eve dönerken metroya bindim.en arka tarafa geçtim. orada benim yaşlarımda biri oturuyordu. kafasını cama koymuş bir şeyler düşünüyordu. yüzünü görünce birden tuhaf oldum.o eski sevgilimdi.
yaşayamadıklarımızın üzüntüsü vurdu kalbimin derinliklerine. lisede tanışmıştık, üniden beraber mezun olmuştuk.ama her şey gibi biz de bitmiştik.

o bana hiç bakmadan direk yer verdi. aradan 35 saniye geçti ve bana baktı.6-7 saniye bakakaldık. vardı bir yaşanmamışlık.hep kalbimin derinliklerindeydi o.hep evlilik hayali kurardık. çocuklarımız olacaktı.

2 durak sonra indim. inerken yeniden gel bana bakışı attım ona.
neden öyle bir bakış attım peki?

çünkü evli değildim, hamile değildim..

sırf metroda ayakta gitmemek için karnıma yastık koydum. üstünde coming soon yazan yumurtadan çocuk çıkan bir tişört giydim.

en kötüsü de o beni hamile zannediyor. fakat değilim.

gel artık.
hadi yine yeni yeniden.