Uçak yolculuğu bittiğinde şöfor beni havalimanından almaya gelmişti bile. Havalimanına fazla uzak olmadığını söyledi. Bagajlarım alınmıştı. Telefonumu açtım ve önkameradan kendime baktım. Değişmiştim. Farklı bir huurlar olsun vardı artık. Derin bir nefes aldım. Ve şöförün geldik lafıyla camdan dışarı baktım. Güzel bir villa. Önünde kocaman demir bir kapı. Saray yavrusu. Burasımı diye sorduğumda kekelemiştim. Adam gülümsedi ve evet dedi. Tam kapıyı açıp iniyordum ki orta yaşlı bir adam koşarak yanıma geldi. Hoşgeldin diye gülümsedi ve elini uzattı. Ben de bu oyunun bir parçasıyım herşeyden haberim var ve sendende dedi. Oyun demesi hoşuma gitmemişti. Kendimi dolandırıcı gibi hissediyordum. Fakat başka çarem yoktu.