Artık hayatımı bir rutine bağlamıştım. Yorucu bir rutindi ama içimdeki ateş sürekli beni daha da gelişmeye körüklüyordu. Sürekli olarak salona gidiyor, bütün antrenmanları yapıyor ardından diyet listesindeki her şeyi uygulayıp sürekli kitap okuyordum. Ama bunları yaparken sürekli aklımda Almina vardı. içimde bir kor gibi yanan nefretin dışında, bir de ona karşı duyduğum büyük sevgi vardı. Derslerim eskisine göre daha iyi olmaya başlamıştı. Yavaş yavaş kilo vermeye de başlamıştım. ilk ve ikinci sınavları böyle geçirdik. Artık okulda yeni bir tayfam vardı. Deniz,Ege, Tayfun,Ömer. Okulun bitmesine az vardı. Mert ile Buse hala sevgililer ben ise hala okula gidip gelirken onların yanında yancı gibiydim.

Bir gün okul çıkışı, Mert Buse'ye baktığı için üst dönemden birine sataşmış ama bana söylememişti. Bunu bizim çocuklardan haber aldığımda, bizimkilerle birlikte koşarak okulun az ilerisindeki parka gittim. 3-4 kişilerdi Mert ise tek başına duruyordu. Biz yavaş yavaş olaya doğru yaklaştık. Derken bir tanesi Mert'e tokat attı. Mert hareket etmedi. Bir tokat daha attılar. Sinirlendim. "Hayırdır lan" diye bağırdım. Bir tanesi kenardan çıkıp üzerime doğru yürümeye başladı. Mert arkasını dönüp üzerime geleni kolundan tuttu. Çocuk Mert'e kafa atıp indirdi. içimden senin boyunu gibeyim demek geldi. O sırada Tayfun gidip üzerime gelen çocuğa kafa koydu. Özet geçeyim isterseniz kavgayı. Sayı çokluğu sayesinde 10. sınıfları dövecekken,10lardan bir 3-4 daha geldi. Biz dayak yiyecekken de araya okulun reisi 11 lerden Emre çıkıp bizi kurtardı.

Tayfun ise hala Emre bizi kurtardığında "abi bırak ya" diyip duruyor ama bilmiyor ki bıraksa bir ton dayak yiyeceğiz. Eve gittiğimde üstümde pek fazla hasar yoktu. En sevdiğim hırkamın, kapşonunun kenarını yırtmışlardı. Bir de birisi nasıl yapmışsa boynumu cırmalamıştı. Babam gelmeden dikkat çekmesin diye boğazlı kazağımı giyip, elime bir kitap aldıktan sonra evde babamı beklemeye koyuldum.