22. Bölüm (Sezon Finali): Sırlar
———————————————

"Dumbledore!" diye inledi Lord Voldemort. "Anlaşmamızda bu yoktu, olduğun yere geri dön hemen!

"Ne anlaşması bu, Dumbledore?" diye sordu Mac Gonagall.

Kadınla yüz yüze gelen Dumbledore'un yüzü feci şekilde kızardı. "Eee şeyy… kem-küm-kem… ıııı…"

"Ha-ha-ha! Dumbledore muallaksi!" diye araya girdi Voldemort. "Söyleyemiyor musun? Beni okulda barındırman karşılığında seviştiğimizi, ateşli anlar yaşadığımızı? Beni MFGHEF'nin vücuduna yerleştirdiğini söyleyemiyor musun?"

Vay amk, Dumbledore muallaksi hakkaten de muallakymiş! O sırada Mac Gonagall'ın suratı ekşimiş, ağzı bir karış açılmıştı.

"Tom… Bunları söylemenin sırası mıydı? Sana ev verdim, yemek verdim. Ama sen gelip de öğrencileri öldürmeye çalışıyorsun! Üstüne üstlük sırrımızı açığa çıkartıyorsun amk."

Voldemort, kötü adamlara yakışacak şekilde kocaman bir kahkaha attı. "Ne sandın beni, Dumbi? Gay mı? Sen o iğrenç çükünü bu yaşlı cesede sokarken ben vücuttan ruhen kopmuş oluyordum. Ha-ha-ha. Aptal!"

Dumbledore'nın yüzü renkten renge girdi, sinir küpü olmuştu adeta. Asasını hızla çıkarıp Voldemort'a çevirdi. "Aveda Kedavra, huur çocuğu!" diye inledi. Dumbledore'un asasından çıkan yeşil ışık MFGHEF'nin vücuduna isabet etmeden önce Voldemort büyüyü yılana çarptırdı ve büyü geri sekip Mac Gonagall'ın üzerine doğru gitti. O sırada aklıma esen kahramanlıkla Mac Gonagall'ın üzerine fırladım ve yere devirdim. Büyü yok olmuştu anlaşılan. Arkamızı döndüğümüzde ne Voldemort ne de Dumbledore ortalıkta görünmüyordu.

"Kahramanımmmmm!!!" diye beni bağrına bastı kadın. Olsun amk, nefes alsın yeter.