hayatımın en üzücü anı

Bundan yıllar yıllar önce...
11-12 Yaşlarındaydım. Maddi durumumuz pek elverişli değildi. Yani istediğimiz çoğu şeyi alamazdık. Ayın sonunu zor getirirdik. Yine bir gün anneme yardım etmek için pazara gittim. Dönüşte karnım çok acıkmıştı. Canım iskender çekmişti. Anneme söyledim. Etrafına bakındı. Tamam hadi gel bakalım diyerek bir lokantanın yolunu tuttuk. içeri girdik yemek siparişini verdik bekliyoruz. Ama gözümden kaçmamıştı. Annem kendisine birşey söylememişti. Tabii çocuğuz ya yemek geldi hapur hupur yedim kalktık. Sonradan öğrendim ki annem cebindeki son parayla şımarık oğlunun isteğini geri çevirmemişti. Kendisi aç aç yemek yiyen oğlunu izlemişti. Aklıma her geldiğinde kendime söverim ve bir daha kızarım. Nur içinde yat anne mekanın cennet olsun.