Aldandığım şeylerden
başlayayım beyler, gözleri.. Ne zaman baksam gözlerine hayat görürdüm. Rengini söyleyecem ama bilmiyorum ki amk. Çok garip bir rengi vardı toprak rengi gibi yeşil gibi
gri gibi ; ama anlamalıydım gözlerinin rengi gibi sahteci olduğunu.. Bazen aklıma geldikçe söverim, bazen de gözlerim yaşarır oturup bi müzik açarım .

Kızın adını vermek istemiyorum. Nazlı diyeyim. Kızla yatılı lisede(yatılıda ikimizde arkadaş ortamı için kalıyoruz, evlerimiz normalde okulun dibinde) tanıştık. Gözlerini gülüşünü ilk gördüğüm anda dedim ki bu kız nasıl bir şey. Vurulmuştum mk, deli gibi
seviyordum ve daha adını bile bilmiyordum, gülüşünü, konuşmasını.. Gözlerinin rengi de anlayamıyordum, güneşte görüyordum yeşil gibi oluyordu başka yerde farklı, neyse
mk vurulmuştum işte. Kimseye söylemedim beyler korktum çünkü kızın çok seveni vardı, hepsi de okulun gözde yakışıklı kişileriydi. Ama kız kimseye yüz vermedi beyler. Şimdi düşündükçe derim keşke hep
korksaydım. Hani beyler düşündükçe diyorum da bi toplumda rezil olduğunuzu, yaşadığınız eziklik hissetiğiniz şeyleri düşününce içinize bir şey oturur ya aynı onun
gibi beyler. Yazarken bile oturuyor.