Birkaç günümüz normal geçti. Ben yine tarladan eve gelmiştim. Banyomu da yapmıştım. Dedem falan evde yatıyordu. Ben de bir saat kadar yattım. Sonra yengem uyandırdı. Noldu dedim. Gel ahırdan çuvalları çıkaralım dedi. Bir ara ahıra yılan girmişti. Ondan beridir ahıra tek girmeye korkar. Ben de yardıma diye indim ahıra. Bir kaç çuval çıkardık. Bitti sandım. Dedi bu bu çuvalları da ahıra koyacağız. Sonra da çıkardıklarımızı üstüne koyacağız. Ben de dedim düzeldi herhalde. Dediklerini yaptım. Tam ahırdan çıkacağım. Yine tuttu kolumdan çekti. Dayanamıyorum artık. Hadi yapalım dedi. Dedim lan ne azgınmışsın sen de. Elimi kurtardım ama bi daha tuttu. Gücü de benimle neredeyse aynıydı. Beni çuvalların üstüne itip düşürdü. Hemen gelip kucağıma oturdu. Yenge kalk olmaz. Sen benim yengemsin falan dedim ama yine dudağıma yapıştı. Dudağımı çektim ama yine yapıştı dudağıma. Dedim artık ne olacaksa olsun. Ben de karşılık vermeye başladım. Öpüşmesini pek bilmezdim ama yengem çok iyi öpüşüyordu. Sıkıntı olmuyordu. Fazla büyük olmayan kalçalarından tutup okşamaya başladım. Tam o sırada dışarıdan ses duyduk. Hemen toparlanıp kapıya doğru yürüdük. Ses annemden gelmiş. Napıyosunuz dedi. Şu çuvalları kaldırdık falan dedik. iyi dedi. Sonra yengeme dedi gel de bana yardım et yemeği yapalım dedi. Tamam geliyorum yenge dedi.  Annem gidince gelip dudağıma uzun bi öpücük kondurdu ve devam edeceğiz dedi. Aslında yakalanmadığıma şükrediyordum. Devam etmeye de niyetim yoktu. Ama devamı da olmuştu.

Beğenen şukulasın devamı gelecek.