3 Ocak ^ saat: 11 ^ Yasemin Cafe

Neslihan her zaman ki gibi müthiş güzelliğiyle vaktinden daha erken gelip oturmuş. Ellerinde ki kendisinin uzun süre uğraşıp kınayla oluşturduğu işlemeler terden uçmaya başlamış. Neslihan güzel kız, peşinden koşan çok. Elleri arasında terden ıslanmış bir parça kağıt.

Abdullah az sonra geldi. Neslihanı öpmeden karşısına geçip oturdu. Neslihan hala tedirgin.

+ Ne oldu Neslihan? Nedir bu halin?
- Apo ben de bilmiyorum. Belki bilmek istemiyorum.
+ Ne diyorsun Nesli sen?
- Baksana şuna

Abdullah Neslihanın elindeki kağıda uzandı, eline aldı. Kağıdı açmaya bir an tereddüt ettiyse de açıp okudu az sonra;

' Evinin yolunu hiç unutmayacağım.'