Fikir mantıklı gelmiş olacak ki balkona çıkmak için oturma odasına yöneldiler tabi benimde orada durmaya niyetim olmadığı için peşlerinden odaya girdim.
Şimdi ise 2 dk önce orada olduğumuz salondan gülme sesleri geliyordu. Anlamadığım arapça-farsça karşımı bir dille konuşmalar duyuyordum ve bunu duyan kişi sadece ben değildim.
Arkadaşım balkon kapısına yöneldiğinde camda yine o avuç izlerini ve garip bir şekil gördü.
Evet işte o şekildi, oturma odamda gördüğüm şeklin aynısıydı.
Ağlamak istiyordum, ağlarsam belki kurtulurum, belkide uyanırım düşüncesi vardı.
Olanların birer kabus olmasını istiyordum.Çilingirin gözleri çoktan dolmuştu.
Neden geldim ki buraya diye söyleniyordu.O sırada Aklıma Üst komşum Zafer abiyi aramak geldi.
Belki yardımcı olabilirdi. Telefonu elime alıp rehberden zafer abiyi aradım.
2-3 çaldıktan sonra telefon açıldı.
Hızlı bir şekilde apartmanın 2. katındaki boş daire'de mahsur kaldığımızı jandarmayı arayıp, mahalleden bulabildiği 3-5 kişi ile hemen apartmana gelmesini söyledim.
Cümlem tam bitmek üzereydi ki telefonda yine o arapça konuşmaları duydum. Ardından o gülme sesini..