Aylar geçiyor Hazal'ın karnı daha da belli oluyordu.. aşeriyordu habire hanımefendi (: , kocasına da ona hizmet düşüyordu tabi ki.. öyle de olmalı.. senin çocuğunu karnında taşıyorsa, ve bu da eşin ise, gerekirse ayaklarını bile sen yıkayacaksın..

Kontrole gidiyor, bebeğin sağlıklı olduğu haberini alıyorduk..

Doğuma sekiz hafta kala doğum izni aldı.. son haftalar evde rahatça geçecekti.. ama sürekli sancıları oluyordu, dayanamıyordum onun canının acımasına.. elimden bir şey gelmiyordu.. Nermin teyze, daha doğrusu Nermin annem geldi, ben okuldayken bakacaktı Hazal'a..

9. aya yaklaştığımızda, cumartesi günü, akşam 9 gibi sancısı arttı, bu seferki başkaydı.. kızım haber veriyordu..
Heyecanla, yeni aldığımız(2009 model Focus) arabaya atlayıp kadın doğum hastanesine gittik..

Hemen doğuma aldılar Hazal'ı.. zor dakikalar başlamıştı.. çocuğum doğacaktı lan.. içeri almadılar ama.. zaten dayanamaz bayılırdım aq.. neyse,

koridorun içinde bir o yana bir bu yana dönüp durayım, kalbimin sesini zütümden duyayım, ter içinde kalayım, en sonunda sesini duydum..

kızımın sesini duydum..

kızım doğmuştu..

baba olmuştum..