Nişanlandık Hazal'la sonunda.. çok şükür.. aileler birbirini tanıdı.. samimi olundu.. mutlu bir gelecek için her şey oluyordu.. mutlu olmayı haketmiştim bence..

Askerlikte geldi öyle böyle, askere gönderme,
"en büyük asker bizim asker" diye ortalığı inletme.. otobüse atlamadan, gözleri yaşlı nişanlımın yanına geldim,

"bekle askerini.."

"bekleyeceğim.."

Acemi birliğini Sivas 5.piyade motorlu tugayında,
Usta birliğinide Sarıkamış 9. motorlu piyade tugayında yaptıktan sonra son adım için döndüm izmir'e..

Şansım varmış ki atanabildim.. bir çok edebiyatçı atanamazken Teleri öğretmenliğe atanmıştı.. Ankara'da meçhul bir liseye..

O yaz nihakı kıydık sonunda Hazal'la.. evlendik.. nikah şahitlerimizin ikisi bayağı tanıdıktı.. Beyza ile Fatih..
Gelinlikler içinde gördüm ya Hazal'ı, o güzelliğini.. zarifliğini.. "gam yemem artık bu saatten sonra" dedim..

Ayağıma bastı hanımefendi, imzaları atarken.. bende onunkine bastım (:

Karım olmuştu artık.. ben de kocası..

Hazal, 'Adalet Meslek Elemanı' ünvanını almıştı..
icra Müdürü Yardımcılığı sınavına girdi, kazandı.. icra Müdürü yardımcısı oldu..

Bir ev aldık.. Hazal'ın beğendiği, 3+1, normal bir ev.. ama tabi ki Hazal pembelikler içine çevirene kadar.. ne kadar,

"abartmayalım hayatım" desem de, Hazal,

"kocacımm" diye şımarıyordu.. kıramıyorum..

Beyza'yla Fatih'te kıydılar nikahı.. bizde nikah şahitleri olduk.. aynı onlar gibi..

Güzel günler başlamıştı işte.. ve bu günler hiç bitmiyordu..

Balayı, iş, ev, birbirimizle ilgilenme derken 3-4 ay olmuş.. ruhum bile duymadı.. çok sövdüm şu zaman denen merete,

"az yavaş ak amın evladı.." diye.. dinlemedi ama..