Üniversitenin 4. ve son senesine de gelmiştik sonunda..
Öğrencilerin kendilerini ağır abi ve bilgili kadın olarak hissettiği bir sene..

Mezun olmak her şeyden öte ilk plana koyulduğu için her türlü mutsuzluktan, entrikadan, olaylardan uzak bir sene oldu.. bazen o bizde kalıyor, Fatih gidiyor.. bazen ben onlarda kalıyorum, Beyza bizim eve gidiyordu.. bir kez olsun sert tartışmadık, ufak tefek Hazal'ın, "naz" içeren kızmaları olsa da uçup gitti onlarda..

mezun olmanın heyecanı bir kenarda dursun, Hazal'la oldukça harika yürüyen ilişkimizin mutluluğu sarmıştı bedenimi..

ne bir tartışma, ne de bir kavga.. verdiğimiz sözü tutmuştuk,

"küsmeyeceğiz.."

en ufak tartışma fitilini sevgimiz durduruyordu.. baruta yaklaşamadan sönüyordu..

Beyza ve Fatih'te aynı bizim gibi ciddilerdi.. Fatih'te tanıştı sonradan Beyza'nın ailesiyle..

Üniversitenin son günlerinde Hazal'a, Gizem'i anlattım.. artık aramızda hiçbir gizli şey kalmamasını istiyordum.. hafif üzüleceğini düşünüyordum ki, öyle olmadı.. annemin şefkatini hissettim.. gözleri doldu, sımsıkı sarıldı.. kafamı omzuna koydu, saçlarımı okşadı.. ve,

"ziyaret etmeye gideriz istersen" dedi.. aklıma kazınan o şefkatiyle bitti son sene..

Üniversite'de bitti işte.. mezun olduk.. beklentim olmadan, berbat bir durumda geldiğim şu üniversiteden, şimdi evleneceğim kadınla ayrılıyordum..

Sıra yeni gençlerdeydi.. üzecek, üzüleceklerdi.. herkesin sırtını çevirdiği zamanlar olacaktı.. ama sonunda mutlu ayrılacaklardı..