Geçtik evimize.. yuvamıza.. anlatma sırası Hazal'daydı..
Teleri susacak, o konuşacaktı.. oturduk karşılıklı, biraz nasılsın-iyi misin-ailen nasıl kısımlarından sonra annem girdi direk lafa,

"kızım.. Teleri seni çok seviyor.. sen de onu seviyorsan, bize söyleyecek bir şey kalmaz.. bizimle tanışmayı göze almışsınki ciddiyetindesin işin.."

"evet Hanife teyze" dedi.. çok emindi..

"bu(beni işaret ederek) üzüyor mu seni bakıyım?" dedi.

"hiç üzmüyor.. hatta ben onu üzüyorum" dedi.

Babamı falan düşünmedim, elimi omzuna attım, kendime yaklaştırdım, kafamı başına yasladım,

"yok öyle bir şey" dedim.

Gülümsedi lan adam.. kızacak sanarken gülümsedi, aldım gazı, saçlarını öptüm Hazal'ın..

"Teleri.. yapma" dedi, sessizce Hazal. Çok utanmıştı belli ki.. ayrıldım dibinden..

Nihayetinde o da, ailemle iyice sıkıfıkı olmuştu.. anneme tembih ettiydim, gelinim diye çağır diye.. o da öyle çağırıyordu aq.. tabi utanıyordu Hazal.. olsun..

Daha üniversitenin son senesine girmeden, ikimizde son ayrılma olayından sonra çok titiz davranıyorduk..

Hazal'da ailemle iyice tanışınca, bindirdim otobüsüne, yolcu ettim Muğla'ya..