Bitirdi beni o an.. ikimizinde gözleri dolmuztu.. bu kadar çok mutlu olmak.. anlatılamaz.. gözlerimizi çekmedik birbirimizden, devam ediyordu hala konuşması,

... eminim annecim.. çok seviyorum onu.. o da beni seviyor galiba...

Benden bir şey bekliyordu, elimi tutan elini öptüm, gülümsedi.

... teşekkür ederim annecim, tamam bu yaz.. çok seviyorum sizi, babama selam söyle.."

Kapattı telefonu, baktı gülümseyerek.. belli etmişti sevgisini..

"söz vermeme gerek var mı?" dedi gülümsemesine devam ederek.

"ışığı kapatabilirsin" dedim, güldü.

Gerek yoktu söz vermesine.. o zamana kadar içimde olmayan güven hissi, şimdi mutluluğumu süslüyordu..

Kapattı ışığı, geldi yanıma uzandı.. hafifçe kaldırdı yüzünü,

"annem, ciddiysen yazın getir tanıştır oğlanı dedi"