Onu özlediğimi duyunca çocuklar gibi sevindi.. boynuma atladı.. sımsıkı sarıldım.. ayların hasreti ruhumuza olduğu kadar bedenlerimize de işlenmişti..

Kaldırdım kafasını omzumdan, gözyaşları içinde gülümsüyordu. Yüzümü yakınlaştırdım, dudaklarına bastırdım dudaklarımı.. karşılık verdi o da.. öpüşmeye başladık, o dudaklarının tadına bir kez daha vardım.. ama tutamıyorduk kendimizi, gözyaşlarımız akmaya devam ede dursun, biz de durmuyorduk.

15-20 dakika boyunca ne üstümüzü çıkardık ne de cinsel anlamda ileri gittik.. Gülümseyerek, birbirimizi öptük, nefesimizi hissettik..

Yok yahu.. yok böyle bir özlem.. Hazal yoruldu biraz, ama ben hala sımsıkı sarılıyor, öpüyordum saçlarını, yanaklarını.. gülüyordu o da.. kızmıyordu, anlıyordu halimi..

o ara telefon çaldı, açmak istemedim, Hazal'la ilgileniyordum..

"açsana yaa telefonu" dedi.

"bırak kızım, eğme kafanı bakıyım.. şş, çevirme yüzünü"

kaçtı kollarımdan, telefonu aldı masadan, getirdi,

"Fatih" dedi sırıtarak.

Bende sırıtarak aldım elinden, açtım, açar açmaz,

"ben bugün Beyza'da kalıcam, Hazal'a söyle gelmesin" dedi. Konuşmama izin vermeden kapattı.. vay aq helal kardeşime..

"ne diyor?" dedi gülümseyerek.

"bu gece kollarımda uyuyacaksın" dedim gülümseyerek.

Dizlerime oturdu hafifçe, ellerini boynuma kenetledi,

"pijamalarım yok ama" dedi nazikçe.

"benimkilerden giyersin" dedim sırıtarak, güldü.

Ve bir yakınlaşma, dudakların tadına varma, teninden sevdiğini hissetme daha..