Geçen gün sahilde arkadaşlarla takılıyoruz, en son neskafe içeceğiz neskafe almayı unutmuşlar. Termosumuzda sıcak suyumuz var ama yakınlarda bakkal görünmüyo.

Bigibletli bi çocuğu durdurdum, yavrum biz burdayız, bize neskafe alırmmısın dedim kendinede çikolata veya canın ne isterse al. Cüzdanı açtım dıbına koyım ne 5 lira var ne 10 lira. 20 lirayıda vermeye gönlüm razı olmadı. Son bi bakış attım ufaklığa üzerinde büyük ihtimal replika bi Beşiktaş forması.

Bilinçaltımdanmdır nedir, 20 lirayı çıkartıp tereddütsüz uzattım.

Bizim arkadaş grubunda ise tek Beşiktaşlı adam benim, kaynatsızların hepsi fenerli cimbomlu, başladılar taşak geçmeye.

Söyletiğim tek cümle şu oldu: ufaklık Beşiktaş'lıysa ben bu neskafeyi içerim dıbına koyim.

Sonra geri dönmedi çocuk 20 dk civarı bekledik. hayal kırıklığım çok büyüktü. tanıdığım tüm efendi adamların, arkadaşlarımın,samimi dostlarımın Beşiktaşlı olması tesadüf olamazdı. Giden 20 lira olsun diye düşünürken ufaklığı yolun başında gördüm, Hızlı hızlı pedal çeviriyodu. terli terli geldi yanımıza.

Önce poşeti uzattı abi dedi, sizin istediğiniz neskafe yoktu başka bakkala gittim. sonra minik elleriyle sıkı sıkı tuttuğu parayı uzattı. Kendisine hiçbişey almamış.

Parayı cebe indirse kendisine değil o formaya laf geleceğini sonuna kadar farkındaydı ve formasına yakışan hareketi yaptı.