GECiKMEDEN DOLAYI AFFINIZA SIĞINIYORUM HiKAYEMiZE DEVAM EDiYORUZ...

Hoca bana sakin olmamam için uyardı her hangi bir yanlış hareket bizi ölüme kadar zütürebilirdi ve birden tepsinin içindeki ateş kendi kendine söndü bana doğru bakıp hadi kalk dedi ve bi eline tepsiyi alıp önümden yürümeye başladı nereye gittiğimizi bilmiyordum fakat peşinden gidiyordum köyden epeyce uzakta etrafı çok sık ağaçlar olmasına rağmen ortası bomboş bir yeşillik alana geldik...

hoca elindeki tepsiyi yere bıraktı " Minel Cennuine rad " diyerek etrafa bakmaya başladı ve bunu 3 kere tekrarladıktan sonra cebindeki mumları tepsini çeverise üçgen figürü alarak koydu hepsini tek tek yaktı "Ey Ateşin Soyu Buraya Gel Ve bize yardım et" diyerek bağırdı 2. bağırışında mumun eteşleri heybetli bir şekilde yanmaya ve etrafımızda gölgeler fink atmaya ormanın derinliklerinden çığlıklar ve kahkaha sesleri gelmeye başladı hoca yerden aldığı bir avuç toparğı tepsiye koydu ve bana elini uzat dedi parmağımdan küçük bir çizik attı ve kan damlalarını toprağın içine damlattı...