1983 yılında aşırı derecede dindar bilim insanlarından oluşan bir grup gizli bir tesiste radikal bir deney yaptılar. Duyularımızın sonsuzluğu algılamamıza engel olduğuna ve onlar olmadan insanların düşünce yoluyla Tanrı ile iletişime geçebileceğine inanıyorlardı. Yani insanlar ancak çevresel etkenleri algılamalarını sağlayan hislerden arındırıldığında Tanrının varlığını algılayabilirdi.



Uğruna yaşayacak hiçbir şeyi kalmadığını söyleyen yaşlı bir adam bu deneyin tek gönüllüsüydü. Bilim insanları yaşlı adamı duyularından arındırmak için beynine giden tüm duyusal sinirlerin kesilmesini gerektiren kompleks bir operasyon uyguladılar. Ameliyat sonucunda denek tüm kas fonksiyonlarını muhafaza ettiği halde duyamıyor, göremiyor, koklayamıyor, tadamıyor ve hissedemiyordu. Dış dünya ile iletişim kurması imkansız hale gelen denek artık kendi düşünceleri ile baş başa kalmıştı.
Denek kendini duyamadığı halde aklından geçenleri peltek ve karışık bir biçimde söylerken bilim insanları onu gözlemlemeye devam etti. 4 gün sonrasında adam kafasında dingin ve anlaşılmaz sesler duyduğunu iddia etmeye başladı. Bilim insanları bu durumun bir pgiboz başlangıcı olduğunu düşündüler ve adamın dediklerini dikkate almaya başladılar.

2 gün sonrasında yaşlı adam ölü karısının sesini duyduğunu ve bununla da kalmayıp onunla iletişim kurabildiğini söyleyerek ağlamaya başladı. Bu bilim insanlarının ilgisini çekti ama hala ikna olmuş değillerdi. Ta ki denek bilim insanlarının ölü akrabalarının isimlerini tek tek saymaya başlayana kadar.

Denek sadece bilim insanlarının ölü eşlerinin ve aile üyelerinin bilebileceği özel bilgileri söylüyordu. Bu olay sonrasında bilim insanlarının oldukça büyük bir kısmı deneyi terk etti.