Aldim elime yuzugu tebessüm ettim. Devamini okudum. Bir efsane vardir sevgilim. Belki bilirsin. Eskiden insanlar 4 kollu 4 bacakliymis. Fakat tanrilari zeusa sukretmeyi unutunca zeus onlara kizmis ve onlari ikiye ayirmis, ruhlarinida. Biz ruhlari ayrilan iki insandik iste. Ve ben yillar boyu o insan icin bekledim. Yasadigim kotu olaylardan dolayi tanri bana acimis olmali ki beni affetti ve seni gonderdi. Tanistigimiz ilk gun seni uzaktan gordugumde kosarak yanina geldim. Seni cok sevdim hala da seviyorum. Fakat artik bana ait degilsin. Ruhun baska biriyle. Bunu hissettim biliyormusun ? Hemde o gun yattarken bu aksam bulusmasak dediginde. Bu mektubuda o gunun gecesi yaziyorum iste. Sana karsi cikmadim. Kadere karsi cikmadim. ilkin degildim ama sonun olmayi istedim. Olmadi. Belkide buna layik degiliz. Seni seviyorum. Seni cok seviyorum. Seni cok seviyorum. Senin icin olurum. Nolur üzme kendini yazıyordu. Kelimesi kelimesine hatirlarim hala. Cok kotuydu lan cok kotu.