Bunun gibi bir şey yazmıştım daha önce yine yazayım.

Görmeyeli 54 gün olmuş..
Unuttum mu ? Hayır.
Az üzmedin beni...
Nefret ettim mi ? Hayır. Şey, belki biraz.
Ama hak etmiştin.

Diyordum ki kendi kendime, "o her şeyi hak eder".. Yine haklı çıktım bak, evet her şeyi hak ediyorsun, en çok da nefretimi...

Dürüst olmak gerekirse, gibinde bile değilim, biliyorum. Ama ben de insanım be. Benim de bir kalbim var. Kırmasaydın be o kadar.

Ben seni baş tacı yapmıştım. Hislerimi sana adamıştım. Ben seni öylesine özlerdim ki, her miş'li geçmiş zamana bol bol saydırmıştım.

Kendimce seni korumuştum. Dünyamın ortasına seni koymuştum. Gerekince arkadaşlarımı bile hiçe saymıştım. işte, hepsi bir hiç uğruna gitti. Kim bilir, aşık olma hakkım belki de bir bin uğruna bitti..

Hiç bitmeyecek sandığım anlar bitti, belki de göremem seni bir daha şimdi.

Demiştin ki, 'Seninle konuşmuyordum bile.' Yalan. Uzaktan seviyorduk tamam da, o kadar da değil be. Ben senin her cümleni tek tek saymıştım.

Sen ona aşıktın ki zaten, biliyordum, umudum yoktu. Bana bakmazdın çünkü ben seviyordum. it gibi seviyordum hem de, öyle böyle değil. Sen de bilirsin, seveni gibiyorlar.

Sen yalancıydın ki zaten, herkese yalan söylerdin. Özür dilerken bile ciddi değildin, biliyorum.

Ben bilirim. Bilirim de görmem. Bilirim de susarım. Bildiklerimi söylemem, bilmediklerimi kusarım. Gerekince açmam ağzımı. Gerekmeyince de hiç susmam.

Seni son gördüğüm gün, onunlaydın, mutluydun. Ve ben yine biliyordum. Uzun sürmeyecekti. Hayret edilesi bir durumdur ki, bu sefer bildiklerimi susmadım, adeta yüzüne haykırdım. Mübalağa ediyorum canım, sen benimle konuşmuyordun bile değil mi? Hepsi sanal. Yazdın, cevap verdim. Uzun sürmez dedim. Yine haklı çıktım bak, birkaç güne sattı seni. Sıkıldı senden. Oysaki ben hiç sıkılmazdım, bilmiyordun.

Sen bilmiyordun, bense hep biliyordum. Korkularını biliyordum. Geçmişini seziyordum. Seni seviyordum ulan ben.

Bir hiç uğruna olduğunu kanıtladın ya bana, sana da helal olsun...