O ayakkabısını çıkarıp çantasını koyana kadar bende salona geçip bir iki incin eşyayı toparladım. Daha sonra aşık olduğum, dedim ya uğruna 1 saat otobüs yolculuğu bile çekebileceğim kız bütün melekleri arkasın alıp sanki ilham gibi yanıma geldi. o an ki duygularımı anlatamam. ben ki aşka inanan birisi değildim beyler. Aşk dediğiniz şeyin sadece sevgililer gününde ticareti canlandırmak için uydurulan insanların hoşlanmanın biraz fazlası olunca aşk dedikleri, etkileşimin sadece biraz falza olması olarak yorumluyor asıl önemli olanın karakterin uyuşması, kafaların uyuşması sevgi saygı olarak düşünen bir kardeşinizdim. Fazla tecrübem yoktu hala da yok belki bir çoğunuz benden fazla ilişki atlatmışsınızdır. Benden fazla duygusal hadise yaşayıp benden fazla tecrübeye sahip olmuşsunuzdur fakat ben buna inanıyordum. Aşk yalan sevgi, saygı, uyum önemliydi benim kafamda ta ki bu kız salona girip benim yanıma oturana kadar. o yanıma oturduğu dakika tüm tabularımı yıktım benim orda yaşadığım şey basit bir sevgi, hoşlanma değildi beyler öyle dersek aşırı basit kalır çünkü. Ben aşık olduğum kısa büyük ihtimalle bir daha aşık oldum. Kapıdan girdiğinde neden olmadı, öptüğünde neden olmadı bilmiyorum fakat oturduğunda o gülümseyişiydi belki de beni aşık eden.

Kısacası o kız için amerikaya bi nükleer bomba atabilirdim beyler. gözüm hiç bir şeyi görmezdi.