Tamam sevmedin onu anlarım zaten ihtimal vermiyordum seveceğine, sonuçta tipim vasat altı seninse eşsiz bir güzelliğin vardı. Eyvallah da ulan 2 ay samimiyetin dibine vura vura konuştuk her gün her dakika. Madem sevmiyordun sevmeyecektin de ne diye umutlandırdın? Hani "kırılan bütün kalplerin hesabını soracağız" derdin, senin kırdığın bu kalbin hesabını kim soracak ulan kim? Neyse... Kızamıyorum yine de, beddua edemiyorum, hep iyi dileklerle anıcam adını. Ne dolmuşum be. Etrafımda o kadar kişi var ama ben çok yalnızmışım panpalar. Yazarken anladım bunu ilk defa burada bahsediyorum bu konudan okuyan varsa selam olsun. Her şeye rağmen sevin ama gidip 3 kuruşluk kaltaklara kaptırmayın gönlünüzü hadi eyvallah