içimdeki hayret her geçen dakika büyüyordu. Ben on iki yaşındayken bilgisayar oyunları oynardım, kitap okurdum ya da ne bileyim dizi film falan izlerdim. Yaşıtlarımdan farklı yaptığım tek şey okçuluktu. Onda da tahta bir hedefe ok atıyordum. Ama zombi öldürmek...
Şimdi bu çocuk zombi öldürüyordu öyle mi?! Eymen, ağzının içinde özüre benzeyen bir şeyler geveledikten sonra en arka sıralardan birine oturdu. Erol Ağabeyde Eymen'in üzerine daha fazla gitmeden bana döndü ve
"Son olarak sekiz numara Berk" dedi.
Muhtemelen burada en çok minnettar olmam gereken kişi Berk'ti. Benim orada olabileceğimi düşünen tek kişi Berk'ti çünkü. Daha önce hiç kendimden küçük birine hayatımı borçlu olabileceğimi düşünmemiştim. Ancak Berk, on dört- on beş yaşlarında duruyordu. Bu yaş bana Eymen'inki kadar uçuk gelmiyordu. Bende ilk zombimi o yaşlarda öldürmüştüm.
Arhan hafifçe boğazını temizledikten sonra
"Artık toplantıya geçsek mi?" dedi. Erol Ağabey başıyla onu onayladıktan sonra sınıftan çıktı.