Sanki o günü yeniden yaşıyordum. Odadaki herkesin yüzünde acı dolu bir ifade vardı. Hepimiz benzer şeyleri yaşamıştık ve eminimki onlarda şu an o günü tekrar yaşıyorlardı.
"Daha sonra aklıma kreşte olan kardeşim geldi. Kreşi evimize ve benim okuluma yakın sayılırdı. Yürüyerek yirmi, koşarak on dakikada gidebilirdim.
"Hemen televizyonu açıp sitenin güvenlik kameralarından baktım. Zombiler sitenin içine kadar girmişlerdi. Polisler ve güvenlik görevlileri ortalıkta gözükmüyordu. Bir süre ağlayarak bekledim. Tam her şeyi göze alıp evden çıkacağım sırada kapının önünden gelen çığlık seslerini duydum. Karşı komşumuz Amerikan konsolosluğunda çalışan bir Amerikalıydı ve zar zor buraya kadar gelebilmiş gibi duruyordu. Ancak zombiler onu takip etmişlerdi ve tam evine girmek üzereyken yakalamışlardı. Kadın çığlıklar atarak yardım istiyordu. Ona yardım etmeyi düşündüm ancak yaklaşık beş tane zombi vardı ve ben korkmuştum. Ne kadına yardım edebiliyor ne de kapının deliğinden bakmayı kesebiliyordum. Zombiler kadını birkaç kez ısırmışlardı. Kısa bir süre sonra kadında bir zombiye dönüşerek ayağa kalktı. Hepsi kapımın önünde toplanmışlar, kapıma vuruyor, tırmalıyorlardı. Korkuyla odama gidip kapımı kilitledim. Akşam geç saatlerde sesler kesilmişti. Odamdan çıkarak kapı deliğinden baktım. Gitmişlerdi ama televizyondan kameralara bakınca hala sitenin içinde bir dolu zombi olduğunu gördüm.
"Birkaç gün aileme ulaşmaya ve evden çıkmak için fırsat aramaya başladım. Birkaç günün sonunda elektrikler kesildi. Jeneratörlerdeki benzinde bitince tamamen elektriksiz kalmıştım. Telefonumun şarjı bittikten sonra da aileme ulaşma umudum yok oldu...