Üni çıkış saatine yakın, giydim siyah kapşonlu hırkamı.. kuzey'de kalan çıkış kapısına gittim üniversitenin. Bekleyecektim o bini.. yavaş yavaş çıkmaya başladılar.. Hazal gözüktü.. yanında Beyza var.

Hazal var.. yüzü bayağı düşük gözüküyor, Beyza ilgileniyor, moral veriyor gibi.. umrumda bile değil şu an..

Taktım kapşonu, göstermedim kendimi, aşağı taraflara yürüdüm biraz. Onlar kapıdan çıkınca yukarı, 100.yıl'a doğru yürümeye başladılar.. hemen geri geldim kapının oraya.. bak bak geliyor amın evladı.. ona da göstermedim kendimi,

tek başına gidiyor.. takip etmeye başladım.. sakin ve yalnız bir yerde konuşacaktım(!). Bir sokaktan gir bir sokaktan çık yapa yapa, en doğru an olduğunu düşündüğüm, müstakil evlerin olduğu bir sokakta, arkasından seslendim buna,

"bilader bakar mısın"

Dönmedi bile.. alınmadı ya da.. hızlandım, omzundan tuttum, sertçe kendime çevirdim, sarsıldı biraz

"lan? bana mı diyorsun?" dedi.

Sana diyorum huur çocuğu, deyip kafayı sokmak vardı da..

o da olur rahat ol...