Hazal'da pgiboz'du..

Her şey bir bir gözümün önünden geçmeye başladı.. bana karşı olan davranışları.. yakın davranması, uzak davranması.. hiç bir sorun yokken o masadan ağlayarak kalkıp gitmesi.. ve en önemlisi ise "onu anlayamıyor" oluşum..

her şey rayına oturmaya başlamıştı.. ama ben gibi değildi.. ben de kişilik değişikliği vardı.. onda ise duygudurumda değişkenlik..

Duyguları ani değişim gösteriyordu.. kızarken gülmesi, gülerken bir anda yüzünün düşmesinde olduğu gibi..

Ruhsal bozukluk yaşayan iki insan birbirini bulmuştu.. Belki de ilk gördüğümde aşık olmamın bu durumla alakası olabilirdi.. ya da olamazdı..

Pgiboz'un faydası neydi? düşünmek.. insanları ruhsal yönden incelemek.. ve onların ne hissettiklerini anlamaya çalışmak.

Ama ben Hazal'ı ne ruhsal yönden inceleyebiliyor, ne de hissettiklerini anlatabiliyordum.. evet.. demek her şey bu yüzdenmiş..

Hazal'da ufak bir pgibozluğa yakalanmıştı belli ki.. ama onun değişimi karakter değil, his ve davranış yönündendi.. o kadar narin ve sevecen bir kızdı ki pgiboz onun karakterini değiştirememişti.. değiştirmeyecekti..

Ama o anlıyordu beni.. çözmüştü.. karakteri değişkenlik göstermediği için beni tanıyordu..

işte.. işte o an bir kez daha aşık oldum Hazal'a..

hasta.. ama her şeyden habersiz..