Üstüm de Emre'nin kan izler vardı;sıhhiye hangi birisine bakacaktı?
4 tane yiğidim şehit olmuş;3 tanesi yaralıydı durumları ise görünene göre ağırdı.

Binada bir sessizlik havası vardı;herkes bekliyordu.
Telsiz ile durumu merkeze bildimiştik;gelecek olan helikopter bekliyorduk.
Yaşar Tğm geldi yanıma, morali bozuktu doğal olarak sesi titrek bir şekilde;
-"Emre şehit oldu!"

Durdum ve baka kaldım;sesimi çıkartmak istiyor fakat başaramıyordum,
boğazıma düğümlenmiş olan kelimler...
aklımda film şeridi gibi geçen;Emre ile sohbetlerimiz ve anılarımız...
Yavaşça, duvara yaslanarak yere oturdum;sabah buradaydı konuşmuştuk
görevi tamamlayıp geleceğiz demişti...

Merkeze sinirlenmiştim;ne olduğu belli olmayan bir olay için
5 tane hayal koptu gitti bu dünyadan!

Ben şimdi;Emre'nin babasına, annesine,kardeşine ve sözlüsüne ne anlatacaktım?
Onun son zamanlarını mı? yok usta ne güzel Emre ile birlikte anlatacaktım!

Ayağa kalktım ve kendimi toplayıp içeriye;Türk bayrağıyla örtülmüş olan
yiğit bedenine baktım;biraz daha yaklışp bayrağı yüzünü görebilecek şekilde kaldırdım
bakışı;heyecanlıydı sanki, korkmuş gibiydi asnki, üzgün gibiydi sanki...

Ne güzeldi ki vatan için feda olmuştu... Üzgündüm ama biz varlığımızı T
ürk varlığına feda etmeye and içmiştik!;

"Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından
Koşar adım gitmeli onların arkasından. "