Tam karşımda dört çeker eski bir Toyota duruyordu. Ama beni şaşırtan arabadan çok içindekilerdi. içinde insanlar vardı. iki buçuk yıldır tek bir insan bile görmemiştim ve hayatta kalan son Türk olduğumu düşünürken, şimdi karşımda yaşayan insanlar vardı. Yaşadığım heyecanla gözlerim dolarken etrafımda olan zombileri bile unutmuştum. Ama anlaşılan arabadakiler benim kadar şoka girmemişlerdi. Ve organize bir şekilde arabadan inip etrafta olan zombilere teker teker ateş etmeye başladılar. Etrafta silah sesleri yankılanırken insanlardan biri eliyle bana gel işareti yapıyor ve
"HADiSENE!" diye bağırıyordu.
Ben yerimde çakılmışken bana seslenen kız başını iki yana sallayarak bana doğru koşmaya başladı ve elimden tutup beni arabaya doğru sürükledi. Kız beni çekiştirmeye başlayınca aklım başıma geldi ve elimden geldiğince hızlı bir biçimde arabaya doğru koşmaya başladım. Kısa bir süre sonra ne olduğunu bile anlamadan arabanın arka koltuğunda oturuyordum. Beni arabaya sürükleyen kız bir iki zombiye daha ateş ettikten sonra sol tarafımdan arabaya bindi ve kendi tarafındaki kapısını kapattı. Kızdan hemen sonra sağ tarafıma oldukça genç gözüken bir erkek bindi ve o da kapıyı kapattı. Sürücü koltuğu ve ön sağ koltuğa da iki erkek bindikten sonra, arabayı süren kişi lastikleri öttürerek caddede ilerlemeye başladı. Hepimiz nefes nefeseyken kimse konuşmuyordu. Ben olanlara bile inanamıyordum. Olanların gerçekliğine bile inanamazken arabadakileri incelemeye başladım.