/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +7
    Baya bi ilerledik sabahın erken saatleri olduğundan orman mis gibi kokuyor. Ferah bi havası var. Biraz daha ilerledikten sonra Dayım arabayı yolun kenarına çekti. Buranın manzarası çok güzel burda kahvaltı yapabiliriz dedi. Neyse hazırladık sofrayı küçük bir ateş yaktık. Sucuk da koymuştuk onu pişirdik, biber közledik falan derken manzara eşliğinde tam bir sultan sofrası oldu. Muhabbet ede ede güzel bir ziyafet çektik. Sonra kuzenle sofrayı topladık yükledi eşyaları araca. Tekrardan koyulduk yola. Baya bi ilerledik Yollar hafiften taşlık olmaya başladı ama ilerlememize engel olucak kadar değildi. Ama şöyle bi gariplik vardı o güzelim manzara bir anda yok oldu bildiğiniz ıssız ayak basılmamış yerlere geldik.Yol daralmaya başladı etrafımız ağaçlardan gözükmüyordu. Biraz daha ilerledigimizde Dayım ani bir fren yaptı.Biz kasanın içine kapaklandik. Yolda yaşlı bir adam duruyordu. Bize pis pis bakıyordu acayip şekilde garipti. Çalılıkların arasından kayboldu gitti. Neyse ilerledik biraz daha yolun kenar kısmında bi tane hafif enkazlı konak tarzında bir ev gördük. Dayim arabayı durdurdu. Burayi daha önce hiç görmediğini ve duymadığını söyledi. Aractan indik şöyle biraz eve doğru ilerledigimde ev göründüğünden daha da büyüktü. Eve girip girmemek konusunda kararsızdik. Dayim gelin şöyle etrafında dolanalım dedi. Kuzenim korkmuştu ben girmeyecegim dedi. Enistem sen arabada bekle, biz hemen döneriz dedi. Kuzenim arabada kaldı biz eve doğru ilerledik. işin garibi böyle kuytu bir yerde bu kadar büyük evin işi neydi.
    ···
   tümünü göster