14.08.2016-ikindi Vakti

Dayımı eve getirmiştik.Bu süre içinde tek bir kelime bile konuşmamıştı. Hala olayların şokundaydı. Yengem dayımı görünce baya bir sevinmişti. Kocasını sağ salim eve getirmiştim. Bana hayır duaları ediyordu. Yengeme yiyecek bişeyler hazırlamasını söyleyip üstümü değiştirdim.5-10 dakika oyalandıktan sonra mutfağa geçtim ev ahalisi ordaydı. Dayım büyük bir iştahla yemekleri yiyordu. Bende bişeyler atıştırmak için masaya geçtim. Dayımın başına ne gelmişti merak ediyordum.

"Dayı bi şeyler söylemeyecek misin?"
"Ne söyleyebilirim ki yiğenim."
"Neler yaşadığını mesela"
"Dükkanı kontrol etmek için gelmiştim. Mustafa jeneratörü çalıştırmış heralde sese gelmiş bu dıbına koduğumun yaratıkları.Üst kata çıktığımda 3-4 tanesi dolanıyordu.Ne yapacağımı bilemedim kendimi odama attım kapıyı kilitledim. Kapıyı açarsam ölücektim açmadım çaresizce beklemek zorunda kaldım. Allaha şükür siz geldiniz"
"Burdasın ya ona şükür Meteciğim"
"Şükür Ayten şükür"

Yemeklerimizi yiyip beklemeye koyulduk. Boş boş evde bekliyorduk.Bir umut belki bir toplama kampı falan vardır diye düşünüyordum.Bi sigara yakıp eski günleri getirdim aklıma okul hayatım boyunca dayımın bana göz kulak olmasını. Kendi çocuğu gibi bakmasını benim onu kurtarmam onun bana yaptıkları karşısında hiç bir şeydi.Üstümde hakkı büyüktü Mete dayımın.Bir de sevdiğim kız vardı acaba o ne yapıyordu ? Yaşıyor muydu yoksa onlarda biri mi oldu diye kendi kendimi boğuyordum. Elbet onu da bulmaya çalışacaktım. Dışardakilerle savaşmak için birlik olmamız lazım. Yoksa bi gibim olmazdı bu gidişle.Ya bir gruba katılacaktık ya da bir grup kuracaktık..