Kamuran amcanın henüz kalkmadığını fark ettim. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Dışarı çıkıp ahırın kapısını açtım ve hayvanları dışarı saldım. Eve geçtim, Kamuran amca daha uyanmamıştı. Yorgunluktandır diyerek uyandırmak istemedim, çayı koyup kahvaltıyı hazırladım. O sırada Cemal geldi. Nasılsın kardeşim, görüşmeyeli nasılsın dedi. Ben de şaşkınlıkla daha dün görüştük ya kardeşim ne diyorsun dedim. Cemal anlamsız bir şekilde yüzüme baktı. Olayların etkisinden böyle davrandığını düşündüm ve otur kahvaltı yapalım kardeşim Kamuran amca da birazdan uyanır dedim. Cemal yüzüme bakıp Kamuran amca kim? dedi. Ben şaka yapıyor sanıp gülmeye başladım. Cemal gülmeyince işkillendim ve Kamuran amcaya bakmak için içeri girdim. Kamuran amcanın kaldığı odaya girince kimsenin olmadığını fark ettim ve avluya, Cemal'in yanına döndüm. Cemal iyi misin kardeşim dedi. Hiçbir şey söylemeden Cemal'in suratına baktım. Birkaç saniye sonra Cemal cebinden bir tane tesbih çıkarıp bana uzattı ve ''istanbul'dan senin için aldım kardeşim'' dedi. Bu cümleyi duyduktan sonra başımdan kaynar suların döküldüğünü hissettim. Cemal'e son üç gündür birlikte yaşadığımız olayları anlattım fakat Cemal her birini reddetti ve Kamuran amcayı dahi tanımadığını söyledi. Cemal'e Kamuran amcanın evini göstermek istedim. Birlikte yola çıktık ve ağaçların arasındaki eve doğru ilerledik, fakat ev yerinde yoktu. O an bayılmışım. Gözlerimi Cemal'in evinde açtım, Sare teyze bana su getirmişti. Doğrulup suyu içtim. Sare teyzeye nasılsın teyze dedim. Cemal anlamsız bir şekilde bana bakıyordu. Sare teyze birkaç saniye sert bir şekilde gözlerimin içine baktıktan sonra gitti. Son üç gün içerisinde yaşadığım olayları benden başka kimse bilmiyordu. Bir süre olayın şokunu üstümden atamadım. Anamla babamın mezarının başındaki ağaçta bulunan yazı da ortada yoktu. Köyde daha fazla durmak istemedim, 1 sene sonra hayvanları satıp istanbul'a yerleştim. Olay her aklıma geldiğinde anamla babamı rüyamda görürüm...

-SON-