Kampüste koyduğumun toyları heyecanlı bir şekilde arkadaş arama peşindeler.. aq vitaminsizleri..

benim gibi olun len azıcık.. sınıfa gidin, yatın, bir kız uyandırsın sizi, orada dost olun, sonra o kız size ablalık, kardeşlik yapsın.. yetmesin, sevdiğiniz kızla tanıştırsın..

Biraz az bir ihtimal olsa da olabilir yani.. hep aynı sıkıcı durumlar işte..

Günler geçiyor,

Hazal'ımla (nazar değmesin.. değdirenin anasını gibim..) çok güzel gidiyoruz.. pgiboz'un etkisinden kurtuldum demeye başladım, ne bir karakter değişimi, ne de ruhsal bir bozukluk.. çok iyi.. çok güzel..

Bir insan bir saniye sıkılmaz mı sevdiğinden? bir kelimesinden bile sıkılmaz mı? sıkılmazmış..

neyse,

Bir akşam Hazal'la kafede oturup birbirimizle ilgilenirken, gibtiğimin telefon çaldı, masadan elime aldım, baktım kimmiş diye..

özel numara..

haydee..