Önce son sınavlara erkenden de olsa çalışmaya başlayarak içimde fazladan bir stresi engelledim. Daha sonra Fatih’te artık bir sevgilisi olduğunu ahaliye duyurdu. Oradan da kardeşim olması gereken bir arkadaşımın sorumluluğu gidince artık peşine düşmem gereken işe odaklanabilirdim. ilk adım olarak elimde herhangi bir şey olmaması sebebiyle kafeye sık sık gidecektim. Eğer oradan bir şey elde edemezsem önce tekele, daha sonra kafedeki eski elemanlara danışacaktım. Planları tamamlayınca da Pazartesi başlayarak Pazar’a kadar kafede oturma adımını devreye soktum.

ilk gün Ahmet ve Fatih’in sevgilileriyle ne halt yediğini bilmediğimden; hem çevreyi genişletmek, hem de olası sıkıntıları engellemek için çevreden samimiyet kurmam gereken arkadaşların isimlerini çıkardım. Planımda her gün birini davet etmek vardı ama “Yeağ, çıkamyrm ben” diyenlere karşılık yedek yapmayı son saniyede akıl etmiştim. Derken Pazartesi için birini davet edip kafedeki aynı yerde oturmaya başladık. Bir sigara paketini bitirmeye gelmiş olmama rağmen, ortada bir şey yoktu. ilk maçın günahı olmaz demişler, ilk günün de ayıbı olmaz deyip dağıldık evlere. Sonuç olarak bir arkadaş fakat kayıp bir gün vardı Pazartesi için.

Salı günün as kadro oyuncusu çıkamayacağını söyleyince yedek oyuncuyu çağırdım. Aynı kafeye gittik tekrar. Fakat bir nargile, yaklaşık bir paket sigara derken hava kararınca o günün de sonucu hüsran olmuştu. Gece yatarken kendimi yağmura bakıp boğulmamaya çalışan bir hindi gibi hissettim. Ama yılmak yoktu. Salı gününün de sonunda bir arkadaş daha elde etmiştik.

Cumartesi’ne kadar yaşadığım tek heyecan geçen 3 günde 3 yeni arkadaş ve hiçbir haber alınamadan bitirilen 2-3 sigara paketi olmuştu. Ta ki listemde olmayan fakat beni Ahmet’le olan samimiyetten tanıyan bir eleman beni hafta boyunca kafede sürekli farklı biriyle gördüğünü söyleyip, nedenini sorgulayana kadar.