Başımı kaldırmak bile istemiyordum beyler.ben başımı omzundan çekersem gider diye korkuyordum ve kıpırdamıyordum bile.ara ara onun da iç çektiğini duyuyordum ve yine benim yüzümden ağladığı için kendime kızıyordum. dışardan gören biri için komik bir durum olabilir belki bilmiyorum ama ben dakikalarca omzunda yattım o da çocuğuymuşum gibi başımı okşadı.o kadar özlemiştim ki hiç sıkılmadan ölene kadar o halde kalabilirdim ama Derin'in hareketlenmesiyle başımı kaldırıp yüzüne baktım. sanki çantasında bir şey arıyor gibiydi ve bir süre sonra aradığı şeyi elinde görünce istemsizce boynuna baktım.o an farkettim aldığım kolyenin boynunda olmadığını ve Derin kolyeyi elime tutuşturup boynunu döndü takmam için. kolyeyi taktığımda bana dönüp bana bir daha bu kolyeyi çıkarttırma sinan lütfen dedi ağlamaklı bir sesle. benim ağlamam kesilmişti ama kıpkırmızı gözlerle ona bakıp söz dedim ve sarıldım boynuna. haftalardır duymayı istediğim o cümleyi de o an fısıldadı kulağıma. çok özledim.