Ertesi gün baya geç uyandım ama yataktan çıkmak istemedim bir türlü.bir süre boyunca yaşadıklarımın rüya olduğuna inandırmak istedim kendimi. sonra onu bile beceremeyip yataktan kalkıp bir şeyler atıştırmaya başladım. burak o gün geri dönecekti izmire ama bırakın onu uğurlamayı dışarı adım atacak halim bile yoktu.bir süre sonra evdekiler dışarı çıkınca evde yalnız kaldım ve saatlerce telefon elimde Derin'in attığı son mesaja baktım. daha önceki gün atmıştı mesajı ama ben bir daha ne zaman mesaj atar ya da atar mı onu bile bilmiyordum o gün. uzun süre eski mesajlarımızı okudum ve evde tek olmanın rahatlığıyla doya doya ağladım. kapı çaldığında kendime çeki düzen verip geçip açtım kapıyı. burak hem vedalaşmak hem de halimi son kez sormak için gelmişti izmire dönmeden. çok uzun kalamadı ama az da olsa iyi geldi onunla konuşmak. kapıda vedalaştık ve gitmeden önce hemen arama kanka bırak biraz zaman geçsin çok üzdün kızı dedi. haklıydı çok üzmüştüm ama bir an önce gönlünü alıp eskisi gibi olmak için can atıyordum.