Çektim kendime sarıldım, ağladım lan omzunda.. çocuklar gibi ağladım.. aylarca koştum peşinden, hep mutlu etmeye çalıştım onu.. sevmedi beni, pes etmedim.. şimdi de "seni seviyorum" diyordu..

Kaldırmamıştı vücudum bu kadar mutluluğu, o da sarıldı sımsıkı.. saçlarımdan öptü, ağlıyordu o da artık.. birbirimize sarılır şekilde ağlıyorduk.. ağlamanın en güzel, en mutlu anıydı..

Çektik birbirimizi, gülümsüyorduk yaşlı gözlerle, elimi tuttu, aldı minik ellerinin içine,

"her şey çok güzel olucak" dedi.

"seni çok seviyorum be Hazal" dedim. Bende ellerini tuttum.

"bende Teleri.. bende çok seviyorum seni" dedi..

Olmuştu sonunda.. aylarca dur durak bilmeden sevgimi paylaştım Hazal'ım ile.. tek taraflı olsa da.. o da sevmişti, dayanamamıştı bitanesine..

"biz şimdi..?" diyebildim zorlukla.

"sevgiliyiz sanırım ^^" dedi şımarmış bir şekilde.

"sevgilim" dedim, alnını öptüm.

Utanmıştı yine, pembelikler içinde olan bu kızın yanakları da pembeleşmişti..